روابط ساختاری سوءمصرف مواد و سیستم های مغزی رفتاری: نقش واسطه ای ویژگیهای شخصیتی، ناگویی هیجانی و سبکهای دلبستگی

هدف این  مطالعه پیش بینی سوء مصرف مواد براساس ویژگی های شخصیتی، ناگویی هیجانی، سبک دلبستگی و سیستم های مغزی رفتاری است.  دریک نمونه 345نفری از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی اندیمشک که به روش نمونه گیری تصادفی مرحله  ای انتخاب شده بودند، مدل مسیر سوء مصرف مواد بررسی شد. از شرکت­کنندگان خواسته شد تا  به پنج پرسشنامه، شامل مقیاس استعداد اعتیاد، مقیاس سیستم بازداری/ فعال­ساز رفتاری، پرسشنامه شخصیت نئو،  مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو، مقیاس سبک دلبستگی بزرگسالان پاسخ دهد. نتایج نشان دادکه توان پیش­ بینی متغیر سیستم بازداری- فعال سازی رفتاری،  با ورود هر یک از متغیر­های  میانجی نسبت به مرحله­ای به تنهایی وارد شده بود، کاهش یافت. این پدیده نشانگر نقش واسطه­گری روان رنجورخویی، برونگرایی، توافق پذیری، مسئولیت پذیری، سبک های دلبستگی برناگویی هیجانی و ناگویی هیجانی برای بازداری- فعالسازی رفتاری و گرایش به سوءمصرف مواد است. سیستم فعالسازی رفتاری موجب کاهش گرایش به مصرف مواد می شود و سیستم بازدارنده­ی رفتاری خطر مصرف مواد را افزایش می دهد. روان رنجورخویی، سبک دلبستگی دوسوگرا ، سبک دلبستگی اجتنابی پو ناگویی هیجانی مکانیسم هایی هستند که اثر سیستم های بازداری یا فعال سازی رفتاری را در گرایش به مصرف مواد کم یا زیاد می­کنند.